Every Day Is The Different

     Bardzo fajną sprawą jest zabawa z dziećmi. Można się cofnąć do lat swej młodości i powspominać, jak to się dawniej bawiło. Pomino tego, że mam same baby w domu, nie przeszkadza mi to bawić się lalkami, gotować na małej kuchence i pić herbatkę z małych filiżanek. Ale teraz u Magdy jest faza na układanie puzzli i malowanie farbami. Ona koloruje konia, a ja Rainbow Dash. I muza, muza, można słuchać ile wlezie (aktualnie Peace Sells... But Who's Buying? Megadeth). I tak sobie leci po południe. Ja już po pracy - lekcje zrobione, lustra i szyby w domu pomyte, teraz paralaksa.

     Dawno nie miałem tak luźnego weekendu. Zosia nauczona na jutro, ruszyła lekturę, poćwiczyła - w środę ma egzamin z fortepianu, a teraz bawią się z Madzią. A ja wykorzystuję i przesłuchuję stare winyle, które dobry czas temu zabrałem z domu rodzinnego. Sprawdzam, czy nie przeskakują i przy okazji odświeżam wspomnienia z dzieciństwa (hehe). I tak od rana leci Shakin' Stevens, Steve Hackett, Mike Oldfield, ABBA, Czerwone Gitary i Trubadurzy. Kocioł nie z tej ziemi, ale co tam. Znalazłem nawet koncert Kata, ale to na wieczór zostawiam. Miłej niedzieli!!!

     Dzieci zadowolone, żona zadowolona, ja też zadowolony. Magda już bawi się prezentem - dostała Lego Duplo z Mikołajem i miśka pluszowego. Zosia piżamkę i książkę, Kasia piżamkę i kawkę, a ja kurtkę i perfumkę. A ja popijam kawkę i pomagam układać klocki. W tle Judas Priest i Point Of Entry. Ehh - żyć nie umierać. A co tam - dzisiaj odpuszczamy obowiązki hehehe. 

     Plan na dziś:

- wyprać i zmienić pościel,

- odkurzyć piętro, 

- wyprasować resztę rzeczy, która została z wczoraj,

- przygotować się na lekcje do końca tygodnia.

     Obiad jest w trakcie realizacji. Jeszcze inhalacja dla Magdy, choruje - masakra jakaś po prostu.

     Zosia wraca o 12.30 z lekcji. Trzeba ją nakarmić, pomóc z lekcjami i wysłać na 15.30 do szkoły muzycznej. Robi się chaos trochę, ale trzeba dać radę.

     Płyta na dziś: Diabolical - Synergy. Jest moc, ciężar i melodia. 

     To może zacznijmy od początku. Mam na imię Rafał, jestem mężem wspaniałej Kasi oraz ojcem cudownym córeczek: 11 - letniej Zosi i 4 - letniej Madzi. Jestem muzykiem, pracuję głównie w domu (prowadzę lekcje gry na instrumentach, komponuję), więc to na mnie spoczywa ogarnianie, gotowanie, pomoc w lekcjach i wychowywanie. Nie piszę tego po to, żeby narzekać - wręcz przeciwnie - jestem bardzo zadowolony z takiego obrotu spraw. W wolnych chwilach słucham muzyki, czytam książki, oglądam filmy, bądź piszę muzykę.

     Po co powstał ten blog? Chyba między innymi po to, żeby pokazać, że faceci to nie są dupy wołowe i też potrafią włączyć pralkę, ugotować obiad, poprasować czy posprzątać (piszę to oczywiście z przymrużeniem oka, Panowie, proszę nie dobierać tego do siebie - przecież jest mnóstwo mężczyzn, którzy doskonale sobie radzą z codziennymi obowiązkami domowymi). Będzie tutaj troszkę o dzieciach, troszkę o codziennych sprawach, o muzyce, filmach, książkach. Zapraszam do lektury.